Voz de vello, palabras de vello; palabras de pobo desde abaixo. Esas son as ferramentas de Guti para contar. As historias son memoria colectiva e son inmemoriais; o conto tradicional é o vehículo para circular pola memoria de Guti e a memoria dos informantes. Por iso ao redor do conto aparecen os saberes, as palabras, as historias persoais, os recordos e as fabulacións dos narradores vellos: de xentes que un día lle abriron as portas da cociña, do comedor, xentes coas que compartiu matanzas, roldas, bailes, traballos e penas.