A partires de sons foráneos como a psicodelia e o rock
progresivo, esta banda coruñesa reivindica a herdanza
druídica da cultura galega, que bebe directamente das
tradicións pagáns dos celtas, dos ritos e da mitoloxía da era
precristiá. A súa adhesión á terriña perfílase en trazos
contundentes, sen renegar do folk pero distanciándose dos
referentes esotéricos que, dun tempo a esta parte, se
convertiron en lugares comúns dentro do xénero.
Nese sentido, a súa proposta musical inspírase no
enfrontamento entre o novo e o vello, evocando lendas
ancestrais que os sitúan nun territorio rural e inhóspito, lonxe
das grandes urbes, da civilización e o seu dominio tecnolóxico.
Unha contorna agreste dominada pola presenza da Natureza
como ameaza literal e metafórica, un lugar que alberga
espíritos que asexan ao home, presenzas perigosas e
indefinidas que poden ter ata unha orixe cósmica.
A medio camiño entre as atmósferas feéricas de Arthur
Machen e o lirismo de Eduardo Pondal, MOURA despregan un
aquelarre eléctrico que aspira ao transo e nos convida a bailar

arredor da cacharela. A petar nas portas dese mundo

subterráneo sobre o cal camiñamos e que temos esquecido.
En certo modo, ofrécennos unha chave que nos achega ao que
somos e non queremos ver.