Hai un lugar da memoria onde os pasos anteriores resoan en presente, un espazo potencial onde a presencia sucede como lugar de aparición, algo acode nesa trama palpitante… entre os pasos que o tempo suspende, o corpo móvese levado por aquelo que trae, unha polifonía de voces na voz. Alá onde unha chamada se xoga en nós escoitamos a lingua que arde, a pregunta en ruinas baila o seu extravío… emerxencias dun tempo que á vez ignoramos.
-Y la ocasión cantaba: entre todo la sed ladra en la saliva.., a
patadas la melodía dejaba caer tres notas y un ciego en la voz
duele lejos aquí, la otra cara del gesto ofrecido.
Entre todo la sed tiembla en agujero,
moviendo acentos a plena luz escucha donde…margulla el esqueleto,
¿a qué sabe ahora tu silencio?
Con la boca abierta… la curiosidad del cuerpo salvaje y
su abrevadero de ausencias tras la lengua,
no llega la pregunta a convertirse en nido
lo que sopla cruza la intemperie,
dejando ver la transparencia más antigua
pastaban los ojos de aquella noche, en
apenas un instante escupió el bosque.